بالا بود، نه در مقام دل، که در مقام جاه. به دیگران به دیده‌ی حقارت می‌نگریست. جز خود و دوستدارانش نمی‌دید. سر نگون می‌کرد به کوچکی. دل نمی‌افراشت به عظمت، به فروتنی.
پایین بودم، نه در مقام دل، که در مقام جاه. بر او و پیرامونش برابر نگریستم: هیچ ندیدم! تاج افتاد و تخت فروپاشید.
سر نگون نکردم به کوچکی؛
دل برافراشتم به عظمت، به فروتنی.
حلمی | هنر و معنویت
موسیقی: Estas Tonne - Sound & Silence Experience
درباره این سایت